Rüzgarı Dizginleyen Çocuk

Yazar: William Kamkwamba
Sayfa Sayısı: 380
Kitap Boyutu: 13,5 x 21
Yayınevi: MARTI

Malawi Kasungu’da ailesiyle birlikte yaşayan William Kamkwamba’nın, yaşadığı bölgede açlık ve hastalıklarla mücadelesi sırasında, eğitimi ve çalışmalarıyla ilgili olarak azmini konu alan harika bir otobiyografi.

“Çalıştım ve başardım” diye özetlediği hikâyesinin perde arkasında, daha çok bölge halkının yaşadığı sorunları, hükümetin kendi halkına el uzatmadığı/uzatamadığı ve sorunları görmezden geldiği, bu ve tabiat koşulları nedeniyle Afrikalı halkın açlıkla büyük mücadelesi ve açlık nedeniyle ölüme terk edilen insanları okuyacaksınız. Son bölümlerde icatlarıyla ilgili daha fazla açıklamaya yer veriyor. Bu hayat hikâyesinde; mutluluk, acı, bağlılık ve azim gibi pek çok kavramı bir arada bulmak mümkün. Konuşma havası içinde geçen ve bölümlere ayrılmış kitap, oldukça rahat okunuyor. Dünyanın farklı bölgelerinde yaşayan insanların arasındaki refah farklılıklarını daha iyi anlamamızı sağlayan kitaptan yeterince alınacak dersler var.

Afrika, zamanında kölelik gibi insanlık dışı bir olayı görmüş, bedenler hayvan gibi pazarlarda satılmış, siyah ten rengiyle aşağılanmış bir topluluğun yaşadığı kıta. Gerçi mevcut durumda da Afrikalı halk, geri kalmışlık nedeniyle merkez ülkelere karşı halen bir köle gibi yaşamaktadır. Din ve dil, bu baskılar sonrasında halka işlenmiş ve yaşadıkları köleliğe göre seçimler yapılmış. Kitabın derinliğinde bunu da hissedebilmeniz mümkün. Afrika’da eğitim veren okullarda, dil eğitimi de dikkat çekici. Bu kadar sefalete ve eksik kaynağa rağmen, iyi derecede İngilizce bilgisine sahip olabilmeleri, dil konusundaki yetersizliğimizi düşündüğümde, ilgi çekici bir durum.

Afrika’da yaşanan açlığı okuduğumda, pek çok şeyi bahane ederek yiyeceklere “ne biçim bu yemek” gibi genel nitelendirmeler yaparak eleştirilerimizi düşündüm. Otellerde kovalar dolusu çöpe giden yiyecekler aklıma geldi. William Kamkwamba’nın otobiyografik kitabında, lağım kenarlarında kalmış muz kabuklarını aç kaldığı için yiyen ve bu nedenle hastalanıp feci şekilde yaşamını yitiren insanları örneklediğini okuyunca, bölgeler arasındaki bakış açısı nedeniyle oluşan farklılıkları düşündürücü buldum. Fakat güzel olan şey, William’ın bu olanları gayet açık şekilde ve normal bir yaşam tarzında anlatması ve bu durumu ağır dram içine almamasıdır. Yani yaşam koşulları içinde yapılabilecek en iyi şeyin nasıl olması gerektiğini çok güzel açıklıyor. Delilik ve dahilik arasındaki ince çizgiyi bu kitapta kesinlikle daha net göreceksiniz. Okumanızı tavsiye ederim.

 

Emre Türker

 

Yazarın kendi blogu: williamkamkwamba

http://.typepad.com/williamkamkwamba/2007/06/index.html